پیش ترها پاییز مرا لبریز از احساس می کرد. حس دلتنگی، حس تعلقی که فکر میکردم به یک جایی از دنیا - که هنوز نه دیده ام و نه می شناسم - گرهم زده، جایی که پاییزهایش همسو با دل تنگی من است..
اما این پاییز یک جوری بریده ام از خودم. نه دلتنگ می شوم، نه بغض دارم. یک جوری آرام شده ام . مثل یک درخت پیر که برگهایش ریخته باشد . بادی هم بوزد لابلای شاخه های برهنه اش عبور می کند و تمام میشود. یک جوری آرام شده ام که هیچ چیزی مرا به هم نمی ریزد. نه به آینده فکر میکنم و نه به گذشته.
یه جوری آرام شده ام که دلم نمیخواست هیچوقت.. این آرامش مثل یک آرامش ابدی می ماند.. آرامشی که دوستش ندارم.. اما راهی جز تسلیم هم پیش رو نمی بینم..
به نظر می رسد امروز بزرگسالی یعنی این که به طور خاصی پول خرج کنیم ، نه این که یک زندگی سعادتمند زناشویی در پیش گیریم. پال ویلیس ( مصرف و سبک زندگی )
و بعد یک ژیله که دو سال پیش برایش بافته بودم و کوچک شده بود شکافتم و او هم دور و برم می پلکید و گاهی هم کامواها را گره می زد و پرحرفی می کرد که مامان چقدر تو بافتنی دوست داری، گفتن بافتنی دوست ندارم، تو رو دوست دارم برات می بافم و او چشمانش برق زد و رضایتمندانه لبخند بر صورت با کامواها بازی کرد..
اقتصاد محرم یک داستان متفاوتی است که ابعد مختلفی هم دارد. بعد اقتصادی محرم از قضا تلفیقی از آن دو بعد فرهنگی و اجتماعی اش هست. برنده ایم میدان هم کسانی هستند که این بازار را به خوبی شناخته باشند . خاصیت صنعت مد انی هست که همیشه پاسخ‌گوی بازارهای پرمنفعت و تغییرات نوظهور فرهنگی در جوامع مختلف بوده است . این انعطاف پذیری مد در جوامعی مثل ما اسمش شده تهاجم فرهنگی. اما د رواقع برای صنعت مد فرقی نمی کند که یک فستیوال در برزیل باشد یا مراسم سال نو ژاپن یا چین. این فرصت طلبی گردانندگان این صنعت است که محصولات انحصاری جدید که مناسب مشتریان شان در یک رویداد خاص باشد تولید کرده اند در این میان محرم یک بازار محلی مهم برای فعالان اقتصادی است. امروز این تبلیغات را در شبکه های ماهواره ای دیدم. جایی که قبل از آن سوتین پرفکت برا تبیلغ میکند و بعدش داروی فلان، آنجه مهم این ست که کالا، کالاست و بازار و اقتصاد راه خودش می رود. با در نظر گرفتن این موضوع که بسیاری از آنچه در صنعت مد تبلیغ می شود مثل خودنمایی و تبرج در پوشش، و همچنین نوع مدیای تبلیغ کننده در کشورما ناپسند شمرده می شود، این تبلیغات سوالاتی را در باره رابطه بین مد و کالاهای فرهنگی دینی بر می انگیزد. عزاداری که طی سالیان دراز نمادی از تفاوت بین مذاهب مسلمان بوده و از طرفی یک اتفاق فرهنگی است ، به صورتی فزاینده ای محل ترکتازی و رواج مدهای مختلف، از عرضه موسیقی و کلام گرفته تا پوشش ظاهری قرار گرفته است و نشان می دهد که صنعت مد به صورتی فعالانه در اقتصاد عزاداری نقش دارد و این تعامل ناگزیر است. حالا خواه اسمش مد باشد یا تهاجم فرهنگی.
آدم بالاخره به جایی می رسد که درک میکند که « خطا در نحوه دوست داشتن » هم می تواند ویران کننده باشد. فکر می کردی با همه وجودت دوست داری و ایمان داشته ای به زلالی همه احساست ؛ وقتی بزرگ شدی و پشت سرت نگاه میکنی می فهمی که احساست نقصی نداشته ، اما در عمل آنچه کرده ای در تضاد با احساست بوده است. حسادت، حسرت، کنترل، حساسیت، نشان دادن عریان ترین وجه احساس و .. همه اش استراتژی های اشتباهی بوده اند که با آنها سرِ « دوست داشتن» بریده ای.
وقتی که باید می رفتی نرفته ای و مانده ای و حالا که باید بروی باز نمی روی. بار اول از سر اشتباه و نادانی و سرخوشی بوده، اما حالا چرا رفتن نداری وقتی میدانی باید بروی؟ اندوه بار است که این رفتن ها یه جوری به مردن شبیه است، اما مگردر مرگ گریزی هست؟
یوتیوب یک منبع عالی برای تکمیل اطلاعات است. مدتی است کلاسهای درس جامعه شناسی در یوتیوب دنبال میکنم. امروز ریزه کاریهای زبان هم شروع کردم. واقعا عالی است. نه تنها عالی درس میدن، بلکه تمام اطاعات قبلی هم رفع اشکال میشه. به ویژه این سایت که عالی هست عالی. فقط افسوس می خورم که به علت محدودیتهای مالی نم یتونم دونات ( اهدایی) یه مبلغ کمک کنم به جای این همه مطالب عالی که ازش یاد می گیرم. :)
مادری کردن ابعاد زیادی داره. مراقبت گری روانی از بچه بعد پیچیده ترش هست.
پسرم از اون پسرای شلخته ای هست که اتاقش بازار شام به تمام معناست و درست برعکس پدرش هست. از دو سه روز پیش پدرش قرار گذاشته اگر اتاقش بی نظم باشه از لپتاپ و تبلت و تلوزیون 24 ساعت محروم میشه. امروز این اتفاق افتاد. پسرک تلخ و بداخلاق یه گوشه نشسته بود و هر سر من غر می زد که بابا من را دوست نداره و حوصله ام سر رفته. به عنوان یه مادر فکر کردم باید یه کاری کنم که ضمن این که نصیحت وار نباشه هم حوصله پسر برگرده و هم فضای خونه تلطیف بشه. فکر کردم یه بازی کنم و به پسرک گفتم بیا اسم فامیل بازی. و براش توضیح دادم. شروع کردیم بازی و کم کم پدر هم اومد به کمک پسر و روابطشون به یک باره از این رو به اون رو شد. پسر هم روحیه اش عوض شد و اون تلخی از چهره اش رخت بر بست و بعدش هم نشست کنار من مستند نگاه میکنه. راه حلهای کوچک دستاوردهای خوبی داره :)
گاردین : طبق گزارش یونسکو فقیر ترین کشورهای جهان، بیشترین خسارت ناشی از برنامه های توسعه پایدار متحمل شده اند .
