یکی از عادتهای من اینه که گاهی بعضی چیزا که تو خیابون دست مردم می بینم خیلی دلم میخواد. این چند روز دو تاچی دلم خواست. اولی اش حلیم بود که تو راه بازگشت یه تکیه به ماشینا میدادن، ما هم خوردیم و بسی هم خوشمزه بود. و دیگه دلن شله زرد می خواد که تصمیم دارم امروز خودم درست کنم !!
بایگانی
- بهمن ۱۳۹۵ (۱)
- مهر ۱۳۹۵ (۳)
- شهریور ۱۳۹۵ (۱۲)
آخرین مطالب
- ۹۵/۱۱/۰۸ترامپ آمده و فاشیسم جان گرفته
- ۹۵/۰۷/۲۳خانمانه
- ۹۵/۰۷/۲۲پاییزها
- ۹۵/۰۷/۲۲مصرف
- ۹۵/۰۶/۲۸پسربچگی
- ۹۵/۰۶/۲۸صنعت مد و محرم
- ۹۵/۰۶/۲۵رفتن ها
- ۹۵/۰۶/۲۳گنج
- ۹۵/۰۶/۱۸مادری
- ۹۵/۰۶/۱۷آموزش و پروش جهانی به کدام سو می رود
پیوندهای روزانه
پیش ترها پاییز مرا لبریز از احساس می کرد. حس دلتنگی، حس تعلقی که فکر میکردم به یک جایی از دنیا - که هنوز نه دیده ام و نه می شناسم - گرهم زده، جایی که پاییزهایش همسو با دل تنگی من است..
اما این پاییز یک جوری بریده ام از خودم. نه دلتنگ می شوم، نه بغض دارم. یک جوری آرام شده ام . مثل یک درخت پیر که برگهایش ریخته باشد . بادی هم بوزد لابلای شاخه های برهنه اش عبور می کند و تمام میشود. یک جوری آرام شده ام که هیچ چیزی مرا به هم نمی ریزد. نه به آینده فکر میکنم و نه به گذشته.
یه جوری آرام شده ام که دلم نمیخواست هیچوقت.. این آرامش مثل یک آرامش ابدی می ماند.. آرامشی که دوستش ندارم.. اما راهی جز تسلیم هم پیش رو نمی بینم..